Las jako ekosystem

Las jest złożonym ekosystemem lądowym, który cechuje się warstwowym układem roślinności. Zasadniczo w każdym typie lasu można wyróżnić cztery warstwy roślinne: drzewa, podszyt, runo leśne i ściółkę leśną. Wszystkie te warstwy są miejscem bytowania różnorodnych organizmów, między którymi obserwuje się złożone zależności pokarmowe.

Drzewa

Drzewa to główny element lasu, tworzący w nim najwyższą warstwę w klimacie umiarkowanym. W tych lasach są to: sosny, świerki , dęby szypułkowe, dęby czerwone, brzozy, buki. W koronach drzew występuje wiele zwierząt, głównie owadów, a także ptaków sikor, dzięciołów w tym zielonych, kukułek oraz ssaków – wiewiórek.

Podszyt

Podszyt – warstwa lasu występująca poniżej korony wysokich drzew. W jej skład wchodzą krzewy np.: leszczyna, jarząb i młode drzewa. W podszyciu, podobnie jak w warstwie drzew, żerują głównie ptaki: kosy, rudziki, kowaliki, sójki. Wiele jest także owadów oraz ssaków: kun, lisów, saren.

Runo leśne

Runo leśne – warstwa lasu utworzona przez rośliny zielne: drobne krzewinki wrzosu, borówek (brusznicy o czerwonych jagodach, czernicy o czarnych jagodach), konwalię majową i szczawika zajęczego, paprocie, mchy, a także przez grzyby kapeluszowe. W tej warstwie występuje duża liczba owadów, pająków i ślimaków, płazów, gadów. Są tutaj także drobne ssaków (myszy, ryjówki, zające, jeże).

Ściółka leśna

Ściółka leśna – warstwa lasu, która znajduje się pod runem, czyli leży bezpośrednio na glebie. Jest utworzona ze szczątków zwierząt i roślin: odpadłych liści, gałązek, owoców, nasion, piór, skrawków sierści i odchodów zwierzęcych oraz rozkładających tę materię grzybów. W wyniku procesu rozpadu powstają bezpostaciowe, silnie rozdrobnione szczątki organiczne, czyli tworzy się próchnica. Ściółka hamuje parowanie wody z gleby oraz zapobiega szybkiemu nagrzewaniu się powierzchni gleby w dzień i ochładzaniu w nocy. Pełni ona rolę retencji wody.

Rys historyczny

Po lewej stronie na skraju lasu sosnowego znajdowały się umocnienia obronne, tj. okopy z trzema stanowiskami armatnimi – pozostałości po obecności żołnierzy batalionu piechoty 31 pułku Ludowego Wojska Polskiego pod dowództwem pułkownika Włodzimierza Zinkowskiego, który stacjonował tu na kwaterze sztabowej na przełomie marca i kwietnia 1945 r.